Çocuğumla Evde Aktivite Yapmak Ergoterapi Seansı Yerine Geçer Mi?
Evlerimizde çok daha fazla zaman geçirmek durumunda kaldığımız bu günlerde, sosyal medya kullanıcısı çoğu kişide gördüğümüz ve yaptığımız aktiviteler ergoterapi seanslarında yapılan aktiviteler ile benzerlik göstermektedir. Bu aktiviteleri ergoterapi seansından ayıran şeyin ne olduğu ve yapılan bu aktivitelerin neden terapi olmadığı konusunda çoğu ebeveynin aklında soru işareti oluştu.
Ergoterapistlerin amacı kişileri bağımsız katılım seviyesine ulaştırmaktır. Bu amaç doğrultusunda; kişinin becerisini geliştirecek aktiviteler planlamak ve/veya kişinin aktiviteyi yapabilmesi için çevreyi düzenleyerek katılımı arttırmak ergoterapistin temel görevidir.
Çocuğun dünyayla ilişkisinin temellerinin evde kurulduğu göz önüne alındığında, ev ortamı daha önemli hale gelmektedir. Evini merkez alarak çevresini tanıyan çocuk, her yere ve her şeye evden açılır. Bu noktadan hareketle ev ortamının çocukların gelişim düzeylerine ve amaçlarına göre sağlıklı, güvenli ve ilgi çekici bir şekilde düzenlenmesi gerekmektedir. Kaza olasılıklarını giderici önlemlerin alındığı, çocukların gereksinimlerinin karşılanmasını engelleyecek kısıtlama ve aksaklıkların olmadığı, çocukların özgürce oynayıp çalıştıkları ortamlar çocukların bilişsel, sosyal ve duygusal gelişiminin en üst düzeyde desteklenebilmesi için şarttır (Frankel ve Bates,1990: 814; Coon vd.,1990: 459; Metin ve Şahin,1999:67; Votruba-Drzal ,2003).
Ergoterapi veya bilinen diğer adıyla iş ve uğraşı terapisi günlük yaşamla ilgili olduğu için ev, ergoterapi için doğal bir pratik ortamıdır. Fakat çocuğunuzla yaptığınız aktiviteler duyusal içerikli veya çocuğun becerisini geliştirmeye yönelik oyunlar da olsa bu etkinlikler o süreci terapi yapmaz.
Ergoterapistler, ev terapi planlaması sırasında çocuğunuz için neyin işe yarayıp neyin işe yaramadığını ve hangi aktivitenin çocuğunuz için anlamlı olup olmadığını analiz edebilen kişidir. Ebeveynlere çocuklarıyla yapabilecekleri aktiviteler önerirken çocuğun gelişimsel ihtiyaçlarını( fiziksel, bilişsel, sosyal ve duygusal) göz önünde bulundurarak, çocuğa uygun zorluk seviyesi sunmak için kısacası aktiviteyi çocuk için doğru hale getirmek için birçok uyarlama yapar. Çocuğa bir şeyleri ‘yaptırmak’ yerine onun aktif katılımını ve motivasyon alanlarını göz önünde bulundurur.
Çocuğun büyümesi, gelişmesi, kendisini tanıması, yeteneklerinin farkına varması ve yeni kavramlar öğrenmesi için ev ortamı güven oluşturması sebebiyle önemlidir. Ayrıca, çocuğun yaşadığı çevreyi etkili kullanması onun bilgi birikimine katkı sağlayarak gelişimini desteklemektedir. Bu nedenle ebeveynlerin evde çocuklarıyla vakit geçirip aktiviteler planlaması terapi olmadığı anlamına gelse de bu çocuklar için gereklidir ve çocukların bilişsel, sosyal ve duygusal gelişimine katkı sağlar.