Otizm Tanısı Kapınızı Çaldığında!
Çocuklarının Otizm Spektrum Bozukluğu tanısı alması, aileler için son derece travmatik ve stresli bir deneyimdir. Ebeveynler, tanı ilk alındığında umutsuzluğa düşmek yerine, hiç zaman kaybetmeden çocuklarının beceri anlamındaki eksikliklerini uzmanlarla birlikte belirlemelidir. Bu eksikliklerin sürecin başında doğru bir biçimde belirlenip üzerlerinde çalışılması, çocuğun aile, okul ve toplum içindeki katılımını güçlendirecektir.
Ebeveynler, tanı ilk alındığında umutsuzluğa düşmek yerine, hiç zaman kaybetmeden çocuklarının beceri anlamındaki eksikliklerini uzmanlarla birlikte belirlemelidir.
Otizm tanısı almış çocuğunuzun gelişimi için, zaman yitirmeden uzun soluklu bir plan yapmak gerekir. Özel Eğitim, Psiko-Eğitsel Destek, gerektiğinde Duyu Bütünleme ve Konuşma Terapisi ve müzik, drama ve resim gibi sanat aktivitelerini içeren bütüncül, çocuğu farklı alanlarda eşzamanlı olarak destekleyecek bir eğitim planı, hem ebeveynlerin kaygısını azaltacak hem de çocuğun gelişimini her yönden destekleyecektir.
Yeni tanı alan aileler, içgüdüsel olarak günümüzde çok gelişmiş bir bilgi kaynağına dönüşen internette, otizm ile ilgili araştırma yapmaya başlıyor. Öte yandan unutulmamalıdır ki, internet üzerinden elde edilen bilgilerin birçoğunun bilimsel dayanağı bulunmamaktadır.
Çocuğunuzun fiziksel gereksinimlerini değerlendirmek:
Çocukların genelinde görülebilen kabızlık, ishal ve uyku güçlüğü gibi fiziksel sorunlar, otizm tanısı almış çocuklarda da görülebilir. Amerika’da Otizm Derneği’nin verilerine göre, Otizm tanısı almış çocukların %60 il%80’inde sindirim sistemi sorunlarına rastlanmaktadır. Öncelikli olarak, çocuğun bedensel sağlığı açısından bu olası durumların ortadan kaldırılması önemlidir.
Çocuğunuzun eğitim gereksinimlerini değerlendirmek:
Otizm tanısı almış çocuklar, dilsel gelişim ve sosyal iletişim alanlarında akranlarından daha geri bir gelişim düzeyinde bulunabilirler. Araştırmalar, akranlarla bu türden gelişimsel farkların kapanması için, erken dönemde başlatılan yoğun davranışçı müdahalelerin ve Özel Eğitim’in yararını kanıtlamıştır.
Ailelerin birçoğu, çocuklarındaki gelişimsel sorunların biyomedikal ilaçlarla ve birkaç saatlik konuşma terapisi ile aşılabileceğini düşünmektedir. Birçok çocuk için, yoğun bir eğitim programı sunmayan bu yaklaşım, olumlu sonuçlar ve çözümler doğurmaz. Tıbbın olanaklarından yararlanmak adına, sürecin eğitim tarafını gözardı etmemelisiniz. Her iki tarafta da eşzamanlı olarak doğru olanı yapmak son derece önemlidir.
Çocuğunuz için, deneyimli uzmanlardan, bütüncül bir program çerçevesinde destek aldığınızdan emin olun. Birlikte çalıştığınız deneyimli uzmanlar, çocuğunuzun bireysel gereksinimlerini iyi belirleyebilmeli ve bu bireysel gereksinimler doğrultusunda yalnızca çocuğunuz için uygulanacak özel bir eğitim programı çıkartmalıdır.
Çocuğunuzun sahip olduğu ve olmadığı becerileri belirleyin. Bu becerilerin değerlendirilmesi testler aracılığıyla, uzmanlar tarafından yürütülmelidir. Çocuğunuzun gelişim değerlendirilmesi yapıldıktan sonra, çocuğunuza öğretilmesi gereken becerileri belirleyebilir ve bunları uzmanınızla ya da Özel Eğitim öğretmeninizle birlikte önceliklendirebilirsiniz.
Öğrenme süreçlerinin aktivitelerle kurgulandığından emin olun. Hepimiz yaparak öğreniriz. Çocuklar, birlikte vakit geçirmekten keyif aldıkları ve eğlendikleri insanlardan daha çok şey öğrenirler! Bu bağlamda, Özel Eğitim seanslarında ve psiko-eğitsel destek aldığı diğer zamanlarda, çocuğunuzun motivasyonunun yüksek olması önemlidir.
Öğrenme sürecinde kullanılan aktivitelerin çeşitlendirilmiş olması da gerekir. Gün içinde farklı becerilere yoğunlaşılmalıdır. Çeşitlendirilmiş bir öğrenme ortamı, çocuğunuzun ilgisini de canlı tutacaktır.
Ebeveynlerin, öngörülen bu yoğun eğitim programına etkin olarak katılım göstermeleri son derece önemlidir. Çocuğunuzun bütün gereksinimlerinin yalnızca birlikte çalıştığınız uzmanlar tarafından karşılanmasını beklemeyin. Ebeveynler de, becerilerin çocuklara nasıl öğretildiğini anlamalı ve bu süreçleri uygulayabilir hale gelmelidir.